Geheel onverwachts is woensdagavond 10 juli ds. H. Paul, emerituspredikant te Moerkapelle, overleden in de leeftijd van 90 jaar. Zes dagen voor de datum waarop hij 91 jaar zou worden.
Ds. Paul werd in 1969 toegelaten tot de studie aan de Theologische School. In die tijd studeerde hij ook Theologie aan de Leidsche Universiteit. Van beroep was hij op dat moment tandarts.
Hij behoorde in 1951 tot de oprichters van studentenvereniging CSFR. Van 1962 tot 1969 was hij ouderling te Zoetermeer.
Na 4 jaar studie werd hij in 1973 kandidaat gesteld. Uit diverse beroepen nam hij dat van Rotterdam-Zuidwijk aan, waar hij op 19 september 1973 tot predikant werd bevestigd door ds. K. de Gier. De tekst voor deintrededienst was gekozen uit 1 Timotheüs 1: 1b (De Heere Jezus Christus die onze Hope is).
Na een periode van 7 jaar ging de weg naar Vlissingen, waar hij op 2 juli 1980 intrede deed. Daarna diende hij nog de gemeenten Hendrik-Ido-Ambacht (31 maart 1986) en Oostkapelle (4 april 1994). Op 1 oktober 1999 ging hij met emeritaat.
In de periode van emeritaat ging ds. Paul nog vrijwel alle zondagen voor in de gemeenten. Vanwege ouderdom preekte hij de laatste periode nog eenmaal op een zondag. Zo ging hij afgelopen zondag, 7 juli, nog voor in Zoetermeer in de morgendienst. En jl. vrijdagavond heeft hij nog gesproken tijdens het classisexamen van kand. M.L. Dekker.
Maar nu sprak de Heere: het is genoeg. Heel aangrijpend, ook tegen de achtergrond van het overlijden van ds. P. Blok, vorige week woensdag (3 juli).
Zalig zijndedoden,diein den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegtde Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid en hun werken volgen met hen (Openbaringen 14: 13).
Beluister hier de laatste preek van ds. H. Paul, op zondagmorgen 7 juli, te Zoetermeer.
___________________________________________________________________________________
Uit de Saambinder van 18 juli 2019:
Toen ik bericht kreeg van het overlijden van ds. H. Paul moest ik denken aan een uitspraak van de puriteinen over het plotseling sterven van kinderen en knechten van God: ‘plotselinge dood, plotselinge heerlijkheid’.
Zo nam de Heere onze geliefde medebroeder en vriend op de hoge leeftijd van 90 jaar op 10 juli uit dit leven weg. Ons hartelijk medeleven gaat uit naar zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Hij laat onder hen een grote lege plaats achter. Van harte wensen wij hen de troost en ondersteuning van de Heere toe nu zij ook het gemis van een geliefde en biddende vader moeten inleven.
H. Paul werd in 1969 toegelaten tot de studie aan de Theologische School. Als ouderling was hij voorheen verbonden aan de gemeente te Zoetermeer. Hier had hij ook zijn tandartspraktijk. Een vaardigheid die hij later zelfs tijdens een visitatiereis op Papoea nog in praktijk bracht.
Hij diende de gemeenten van Rotterdam-Zuidwijk (1973), Vlissingen (1980), Hendrik-Ido-Ambacht (1986) en Oostkapelle (1994). Op 1 oktober 1999 ging hij met emeritaat en betrokken zij een woning aan de Herenweg te Moerkapelle. Aan de gemeente van Moerkapelle wist hij zich bijzonder verbonden. Hier had zijn voorgeslacht gekerkt en had de Heere rijke zegen geschonken.
Ds. Paul heeft met grote inzet veel werk mogen verrichten in de gemeenten die hij diende. Daarbij werd hij op een hartelijke en innemende manier gesteund door zijn vrouw.
Hij maakte deel uit het verschillende deputaatschapen. Met name het werk voor het deputaatschap van de zending had de liefde van zijn hart. Als secretaris voor de velden op het toenmalige Irian Jaya en Zuid-Afrika heeft hij veel werk verzet. Meerdere malen heeft hij intensieve visitatiereizen naar deze zendingsvelden afgelegd. Wat was hij hartelijk verblijd wanneer hij op de velden iets waar mocht nemen van het werk van de Heere in mensenharten.
Meerdere keren was hij afgevaardigd naar de Generale Synode en maakte hij deel uit van het moderamen waarin hij op deskundige wijze het scribaat verzorgde.
Bij het terugzien kom je onder de indruk van de hoeveelheid werk door hem verzet. Daarbij trof mij de evenwichtige manier waarop hij soms ingewikkelde zaken doordacht en behandelde. Hij was daarin zorgvuldig en ook recht door zee.
Zijn prediking werkt gekenmerkt door grote nadruk op het werk van de Heilige Geest. Hij bezat de gave om met weinig woorden kernachtige zaken te zeggen. Zijn prediking werd soms als ‘zakelijk’ ervaren, maar wie leerde luisteren, kreeg onderwijs. Gods genade in Christus voor een arme zondaar was de steeds terugkerende kern van de preek.
Ook verschenen er meerdere publicaties van zijn hand. Zijn laatste boek ‘Uit genade’ heb ik gelezen als een dringende oproep van onze hoogbejaarde broeder om het Bijbelse evenwicht van Wet en Evangelie, verkiezing en verantwoordelijkheid, te bewaren.
Na zijn emeritaat heeft hij in Gods goedheid de krachten gekregen om nog vele jaren vacante gemeenten te dienen. Ook bleef hij betrokken op het geheel van de gemeenten, de voortgang van het zendingswerk, de classisvergaderingen te Zoetermeer, enzovoorts.
Hartelijk leefde hij met mij mee als plaatselijk predikant in Moerkapelle. Vele keren zat hij zondagsavonds op het hoekje van de achterste bank in de kerk. Trouw bezocht hij de lidmatencatechisatie. In de koffiepauze hadden we dikwijls een kort gesprek over het onderwerp. Wat was hij ontroerd toen het ging over de Middelaar in Zijn naturen. Hij vertelde over een onvoorbereide catechisatieles van vele jaren geleden die hij als ouderling of reeds als student moest waarnemen over dit onderwerp. Maar wat ging het toen voor hem leven dat de godheid van Christus Hem ondersteunde in Zijn lijden, dat Hij sterker is dan alle mensen en machtig om te verlossen. Ja, dat Hij door Zijn godheid een eeuwige waardij aan Zijn verdiensten heeft gehecht. Daar mag hij zich nu eeuwig over verwonderen.
Het overlijden van zijn vrouw bracht een groot gemis. Vrijmoedig sprak hij van Gods ondersteuning: ‘Ik mag nog dankbaar zijn voor wat ik heb’.
De laatste jaren dienden zorgen over de gezondheid zich aan. Meerdere keren werd hij opgenomen in het ziekenhuis. De woorden uit Psalm 62 spraken toen bijzonder tot zijn hart: ‘Immers is mijn ziel stil tot God, van Hem is mijn heil’.
Het is bijzonder dat hij na die periode weer zo herstelde dat hij toch weer uit preken ging. De zondag voor zijn overlijden preekte hij in Zoetermeer! Toen was het genoeg.
ds. W. Harinck, Utrecht
_________________________________________________________________________________________
Ds. Paul bekleedde de volgende nevenfuncties:
In de periode 1983-1997 was ds. Paul moderamenlid van de Generale Synode, driemaal als 3e scriba, daarna driemaal als 1e scriba.
Twaalfmaal was hij moderamenlid van de Particuliere Synode Zuid, achtmaal in Zuidwest, viermaal in Noordwest.
Lid van het Deputaatschap Vertegenwoordiging en Voorlichting (1983-1999) (vanaf 1993 als secretaris).
Lid van het Deputaatschap voor Studerenden (1977-1996) (ook als voorzitter).
Lid van het Deputaatschap voor de Zending (1980-1999) (ook als secretaris voor Irian Jaya en Bophuthatswana).
Lid van het Deputaatschap bij de Hoge Overheid (1983-1999).
Lid van de secties Verzorgende Beroepen en Verpleeghuis van het Deputaatschap Gezins- en Bejaardenzorg.
Docent aan de C.G.O.
Tweede voorzitter van het bestuur van scholengemeenschap Guido de Brès in Rotterdam.
Voorzitter van het bestuur van de basisscholen van de Gereformeerde Gemeenten in Rotterdam.
Bestuurslid van de Koningin Wilhelminaschool in Zoetermeer.
Bestuurslid van de CSFR (1951-1952).
